ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ...
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2014
ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ
, Posted in
Με
το καλημέρα ,που λένε, της φετινής σεζόν,
ο Πρόεδρος του τμήματος μας κ. Γαροφαλάκης
φρόντισε να μας υπενθυμίσει κάποια
πράγματα (προς γνώση και συμμόρφωση)
για την αντιμετώπιση περιπτώσεων
παραβίασης της αδιάβλητης διεξαγωγής
των εξετάσεων(wow!!!). Τι
μαθαίνουμε λοιπόν από αυτήν την
ανακοίνωση:1) Ότι οι προγούμενοι θύτες
τιμωρήθηκαν με την λίαν επιεική ποινή
του αποκλεισμού ουσιαστικά από την
εξεταστική του Σεπτέμβρη , 2) Ότι οι
επόμενοι θα αποβληθούν τουλάχιστον για
έξι μήνες και 3) Ότι είναι χρέος όλων μας
να διαφυλάξουμε το κύρος των σπουδών
μας. Αποφασίσαμε λοιπόν να εκφράσουμε
κάποιες σκέψεις πάνω σε αυτήν την
ανακοίνωση.
Ας
ξεκινήσουμε από το τέλος. Πρώτα απ' όλα
η έκφραση “κύρος των σπουδών” είναι
λίγο κενό γράμμα σε μια εποχή που το
πτυχίο έχει γίνει κουρελόχαρτο και η
ανεργία ή η δουλειά με τους χειρότερους
όρους, κανόνας. Αλλά πέρα από αυτό, το
“κύρος των σπουδών μας” δεν πλήττεται
όταν καθηγητές περνούν 9 φοιτητές στους
200; Όταν η σχολή μας δεν έχει λεφτά να
διαθέσει για να έχουν οι φοιτητές
απεριόριστο χαρτί τις σημειώσεις αλλά
τα βρίσκει άνετα όταν πρόκειται κάποιος
καθηγητής να παρευρεθεί σε κάποιο
συνέδριο στο εξωτερικό; Όταν στο
υπολογιστικό οι μισοί τουλάχιστον
υπολογιστές δεν δουλέυουν; Όταν κόβονται
φοιτητές στα εργαστήρια γιατί ο εξοπλισμός
δεν δουλεύει (καλώδια, ολοκληρωμένα,
κ.τ.λ.); Ας μας εξηγήσει λοιπόν κάποιος
γιατί σε όλα τα παραπάνω, παρότι
επανειλημμένα έχουν επισημανθεί δεν
έχει βρεθεί κάποια λύση. Μάλλον τα
αρμόδια όργανα δεν θεωρούν ότι επηρεάζουν
το “κύρος των σπουδών μας”.
Άξιος
σχολιασμού είναι βέβαια και ο τρόπος
που επιλέγει το πανεπιστήμιο να
αντιμετωπίσει το φαινόμενο της αντιγραφής.
Μια λαϊκή ρήση λέει ότι το ψάρι βρωμάει
από το κεφάλι. Εν ολίγοις αυτό που
εννοούμε είναι ότι αν θες να λύσεις
πραγματικά ένα πρόβλημα και όχι να
δημιουργήσεις εντυπώσεις, πρέπει να
αντιμετωπίσεις τα πραγματικά του αίτια
και όχι το αποτέλεσμα. Η αντιγραφή
λοιπόν, (που προφανώς δεν την επικροτούμε)
δεν γίνεται, τουλάχιστον τις περισσότερες
φορές, επειδή βαριόμαστε να διαβάσουμε.
Αλλά πρώτον, επειδή οι περισσότεροι
φοιτητές λόγω οικονομικής αδυναμίας
τρέχουν να τελειώσουν την σχολή όσο πιο
γρήγορα μπορούν. Δεύτερον, λόγω του
ανταγωνισμού που καλλιεργεί η αβεβαιότητα
της επαγγελματικής προοπτικής, οδηγεί
πολλούς στην (αδιέξοδη κατά την γνώμη
μας) λογική του ατομικού δρόμου, δήλαδή
“περνάω όλα τα μαθήματα με καλούς
βαθμούς και θα βρω δουλειά”. Τρίτον,
λόγω της αντικεμενικής δυσκολίας που
αντιμετωπίζουμε στην σχολή μας. Όλα
αυτά οδηγούν πολλούς φοιτητές στην
έσχατη λύση της αντιγραφής. Το να τιμωρείς
λοιπόν προς παραδειγματισμό και να
απειλείς με βαρύτατες ποινές, είναι
κυνήγι μαγισσών και όχι αντιμετώπιση
της κατάστασης.
Βέβαια,
όλα αυτά δεν πρέπει να μας προκαλούν
εντύπωση. Στο σημερινό πανεπιστήμιο,
είναι απαραίτητη η αυταρχικοποίηση σε
όλα τα επίπεδα. Από τον τρόπο διοίκησης,
που οι φοιτητές δεν έχουν κανένα λόγο,
μέχρι την βαριά τιμωρία σε κάθε παράπτωμα,
επικρατεί το “δόγμα αποφασίζομεν και
διατάζομεν”. Μόνο με αυτόν τον τρόπο
μπορεί να έρθει σε πέρας το σχέδιο για
την εκπαίδευση που σκιαγραφεί ένα
πανεπιστήμιο για λίγους κι εκλεκτούς,
χωρίς δωρεάν παροχές, με πλήρως
εξειδικευμένες γνώσεις και ρυθμούς που
δεν σου επιτρέπουν να σηκώσεις κεφάλι.
Είναι κομμάτι της συνολικότερης
αυταρχικοποίησης του κράτους, της
καταστολής, των πράξεων νομοθετικού
περιεχομένου, της ανοιχτής συνδιαλλαγής
με τους φασίστες. Με αυτόν τον τρόπο
εξασφαλίζεται το τσάκισμα της δυσαρέσκειας.
Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζεται η
πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ που θυσιάζει
κάθε κοινωνική παροχή στο βωμό της
κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Είναι
λοιπόν χρέος καθ' ένος από εμάς να κάνουμε
ότι περνάει από το χέρι μας ώστε να μην
παγιωθεί αυτή η κατάσταση. Να παλέψουμε
ενάντια στην επιχειριματικοποίηση του
πανεπιστημίου που όπως περιγράψαμε,
οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένου
αυταρχικοποίηση μέσα στις σχολές. Να
αντιταχθούμε συνολικά στις πολιτικές
που τσακίζουν τις ζωές μας και μέσα από
τους συλλογικούς αγώνες να σπάσουμε
την αμηχανία και την αβεβαιότητα που
επικρατεί για τους περισσότερους από
εμάς και να επιβάλλουμε τις ανάγκες
μας!
0 Response to "ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ..."
Δημοσίευση σχολίου