Απόφαση Γ.Σ. 13/10/2010
Τρίτη, Οκτωβρίου 19, 2010
ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ
,
Το μέλλον μας η ανατροπή της πολιτικής τους!
Από την περασμένη άνοιξη οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι αυτοαπασχολούμενοι δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση. Απάντησαν με μεγάλες πανεργατικές απεργίες και αγώνες δείχνοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων και της νεολαίας δεν υποτάσσονται, ούτε συναινούν. Διότι μπροστά στη βαθιά οικονομική κρίση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν τον κοινωνικό μεσαίωνα.
Με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, που σαν τον κλέφτη υπέγραψε η κυβέρνηση στις 6 Αυγούστου, οδηγούμαστε σε εκτίναξη της ανεργίας και της ακρίβειας και συνολική μείωση των λαϊκών εισοδημάτων. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα νοσοκομείων χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές ή σχολείων χωρίς εκπαιδευτικούς.
Ο ανασχηματισμός είναι ομολογία πανικού της κυβέρνησης μπροστά στην ογκούμενη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων και της νεολαίας, δυσαρέσκεια που προκαλεί η αδιάκοπη βάρβαρη επίθεση της «χούντας» κυβέρνησης- ΔΝΤ-ΕΕ. Με την αθρόα συμμετοχή στα υπουργεία προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία υποτίθεται ότι προχωρούσαν κατά καιρούς σε δηλώσεις «διαφοροποίησης» με την πολιτική Γ. Παπανδρέου, καταρρέουν και οι τελευταίες αυταπάτες για «εντός των τειχών» αντιπολίτευση στα αντεργατικά μέτρα. Το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» γίνεται με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο συνένοχο με τις κυβερνητικές επιθέσεις.
Ο ΟΣΕ οδηγείται σε διάλυση ενώ η δημόσια περιουσία, όπως η ΔΕΗ , ξεπουλιέται. Οι συγκοινωνίες ετοιμάζονται να δοθούν στους ιδιώτες και να γίνουν πανάκριβα τα εισιτήρια. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Πάτρας και των υψηλών τιμών των εισιτηρίων εδώ και χρόνια! Ο πολυδιαφημισμένος ‘Καλλικράτης’ σημαίνει απολύσεις υπαλλήλων, διάλυση υπηρεσιών, ιδιωτικοποιήσεις. Οι ελεύθεροι χώροι παραδίδονται στην τσιμεντοποίηση. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες μπαίνουν στον πάγο και οι απεργοί επιστρατεύονται. Τα επαγγέλματα «απελευθερώνονται» για να ανοίξει οι δρόμος στις πολυεθνικές. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Παράλληλα, με την επίσκεψη Νετανιάχου πριν λίγο καιρό στην Αθήνα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, (μαζί με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ) ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα των πιο επιθετικών, φιλοπόλεμων ιμπεριαλιστικών κύκλων, των φονιάδων της Μ. Ανατολής, του Ισραήλ.
Η πολιτική αυτή δεν έχει στόχο να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Έχει στόχο να οργανώσει την χρεοκοπία του λαού και της χώρας με τρόπο που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων τραπεζιτών και «δανειστών».
Η κυρίαρχη πολιτική ούτε θέλει ούτε μπορεί να δώσει παροχές στον εργαζόμενο λαό και την νεολαία.
Στην εργασία με την κατάργηση της μονιμότητας, την εγκαθίδρυση και διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας αλλά και τη μείωση των μισθών. Με τη μείωση των συντάξεων και τις περικοπές στα επιδόματα των εργαζομένων (υπερωρίες, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, με την ψήφιση των νομοθετικών ρυθμίσεων για τους δημοσίου υπαλλήλους ) ,συμπληρώνεται ένα κομμάτι της επίθεσης απέναντι στα όποια εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα. Ενώ αυξάνεται ο ΦΠΑ στο 23%! μειώνονται οι φορολογικές εισφορές των μεγάλων επιχειρήσεων, γέρνοντας ακόμα περισσότερο τη πλάστιγγα για την εξυπηρέτηση των αναγκών της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στην ουσία αποτελεί μια απόπειρα εμφάνισης αυτών των μέτρων σαν μια ρεαλιστική απάντηση στην κρίση. Όλα αυτά μαζί με τις αλλαγές που χρόνια προωθεί η εκάστοτε κυβέρνηση υπέρ του κεφαλαίου (απελευθέρωση ωραρίων κτλ), με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, εντεινόμενη λιτότητα, ένταση κρατικής καταστολής συνθέτουν το παζλ της κυβερνητικής πολιτικής.
Στην εκπαίδευση μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες Διαμαντοπούλου διαμορφώνεται μια εφιαλτική εικόνα του πανεπιστημίου:
Με συγχωνεύσεις ΑΕΙ και τον περιβόητο «εκπαιδευτικό Καλλικράτη» θα δούμε μαζικές καταργήσεις τμημάτων και συρρίκνωση ιδρυμάτων. Με πρόσχημα τον ανορθολογικό χαρακτήρα με τον οποίο έγινε μέχρι τώρα η περιφερειακή κατανομή και ανάπτυξη των ελληνικών ΑΕΙ για πρώτη φορά μετά από 3δεκαετίες θα περάσουμε σε ριζική συρρίκνωση της συνολικής πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση και σε σημαντικό περιορισμό των διαθέσιμων θέσεων στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Η πάγια κρατική χρηματοδότηση θα αντικατασταθεί από το περιβόητο «κουπόνι» (voucher) του φοιτητή και τα πανεπιστήμια θα διαγκωνίζονται για την προσέλκυση φοιτητών για να μην χρεοκοπήσουν. Η χρηματοδότηση πλέον θα δίνεται με προγραμματικές συμφωνίες και θα εξαρτάται από την επίτευξη μετρήσιμων στόχων όπως η απορρόφηση των πτυχιούχων και οι ερευνητικές επιδόσεις. Είναι σαφές ότι ειδικά σε μια συγκυρία κρίσης αυτό θα σημαίνει γενικευμένη υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ, τα οποία είτε θα υποχρεώνονται σε σημαντικές περικοπές και στη διακύβευση ακόμη και του μισθού των διδασκόντων είτε θα εξωθούνται στη γενικευμένη εισαγωγή διδάκτρων και άλλων ανταποδοτικών μέσων για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Συνέπεια τέτοιων επιλογών θα είναι ο ριζικός περιορισμός των προγραμμάτων, των μαθημάτων, του προσωπικού. Με αυτό τον τρόπο ανοίγει και ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων ενώ στην προσπάθεια επιβίωσης τα ΑΕΙ θα εξωθηθούν στην άγρα χορηγών και στην αναγκαστική εμπορευματοποίηση των παροχών τους.
Η μετάβαση από τα τμήματα στις Σχολές(ή ακόμα και σε Πανεπιστήμια, όπου οι πρωτοετείς θα διαλέγουν Πανεπιστήμιο και όχι αντικείμενο σπουδών) θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ρευστοποίηση των πτυχίων και πλήρη αποσύνδεση ακαδημαϊκών τίτλων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η αντίληψη των προγραμμάτων σπουδών ως ενοτήτων εντός μιας Σχολής θα ενισχύσει τις τάσεις εξατομίκευσης του πτυχίου και υποκατάστασής του από έναν ατομικό φάκελο προσόντων. Κάθε φοιτητής θα έχει και διαφορετική κατάρτιση, άσχετα αν φοίτησε από κοινού με εκατοντάδες άλλους στο ίδιο πρόγραμμα σπουδών. Τα προγράμματα σπουδών θα «πιστοποιούνται» από ιδιωτικές εταιρείες οδηγώντας σε ακραίες μορφές τυποποίησης της γνώσης. Παράλληλα, η αποδόμηση των πτυχίων επιτείνεται και από την πλήρη εισαγωγή του νέου «Εθνικού Πλαισίου Προσόντων». Στο ίδιο πλαίσιο και όλο το φάσμα των ρυθμίσεων με τις οποίες αναγνωρίζονται ουσιαστικά ως τμήμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης τα ιδιωτικά κολλέγια(ΚΕΣ-ΙΕΚ) και τους αποδίδονται ανάλογα επαγγελματικά δικαιώματα, παρά την ύπαρξη του Άρθρου 16 του Συντάγματος. Οι αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων και τους ρυθμούς σπουδών θα οδηγήσουν σε μαζικές διαγραφές φοιτητών, καθώς όποιος φοιτητής δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του δεν θα έχει θέση στο πανεπιστήμιο που σχεδιάζουν. Η ζωντανή διδασκαλία και ο διάλογος μέσα στο αμφιθέατρο θα υποκατασταθεί από τα πακέτα «εκπαιδευτικού λογισμικού».
Οι σύγκλητοι θα υποκατασταθούν από «συμβούλια διοίκησης» με εκπροσώπους των επιχειρήσεων και διορισμένους μάνατζερ, ενώ κάθε είδους συμμετοχή στη διοίκηση των φοιτητών και του μεγαλύτερου μέρους των διδασκόντων θα καταργηθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η χρηματοδότηση θα εξαρτάται από ανταποδοτικούς μηχανισμούς με βάση κριτήρια της αγοράς. Ο νόμος της Αξιολόγησης (που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία και εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ) γίνεται ο βασικός μοχλός πίεσης προς τα ΑΕΙ για συμμόρφωση, αφού η όποια πενιχρή κρατική χρηματοδότηση θα εξαρτάται από τις επιδόσεις στις διαδικασίες αξιολόγησης. Κάθε έννοια αυτοδιοίκησης και ακαδημαϊκής αυτοτέλειας των ΑΕΙ θα αναιρεθεί. Η συμμετοχή στη διοίκηση τόσο των φοιτητών, όσο και του μεγαλύτερου μέρους του ΔΕΠ θα περιοριστεί σε ρόλο διακοσμητικό.
Η επίθεση στη νεολαία ολοκληρώνεται και συνολικοποιείται με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης στα πρότυπα του γαλλικού CPE. Πρόκειται για ένα νομοθέτημα που επιβάλλει στους εργαζομένους μέχρι 25 ετών να εργάζονται ανασφάλιστοι με σταθερές απολαβές 592 ευρώ. Έτσι συνδέεται το νέο μοντέλο εργαζομένου με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε συνθήκες γαλέρας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας.
Οι μεταρρυθμίσεις και οι εξελίξεις αυτές μαζί με τις αλλαγές στην εργασία επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι απασχολίσιμος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση δεν έχουν μόνο την ενεργή στήριξη του ΣΕΒ και της ΕΕ αλλά και τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ που όχι μόνο δεν πήραν επιλογές συνολικής ρήξης με την πολιτική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια αλλά και που όταν καλούσαν σε κινητοποιήσεις φρόντιζαν πάντα να χαλιναγωγήσουν τη διάθεση του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας.
Βαριές είναι όμως και οι ευθύνες των υποτίθεται αγωνιστικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αναπτύσσονται είτε λογικές ενσωμάτωσης στην κυρίαρχη πολιτική, με αποτέλεσμα το ξεπούλημα των αγώνων και τον εξόφθαλμο ακολουθητισμό πίσω από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, είτε λογικές που παρά την αγωνιστικότητά τους και την οριοθέτησή τους από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, παρά την φραστική ρητορεία τους για ενότητα πάλης των εργαζομένων, αρνούνται την κοινή δράση και την ταξική ενότητα τους, δεν επιδιώκουν την από κοινού ανάσχεση-ανατροπή των επιλογών της κυβέρνησης-κεφαλαίου, και περιορίζονται στην πολιτική καταγγελία. Αυτές οι λογικές καθοδηγούνται από την ηττοπαθή πεποίθηση ότι σήμερα δεν υπάρχει δυνατότητα για μαζικούς αγώνες που να αμφισβητούν τον πυρήνα της πολιτικής κυβέρνησης- εργοδοσίας και να είναι νικηφόροι. Έτσι, αντί να στηρίζουν πρωτοβουλίες πραγματικού αγωνιστικού συντονισμού απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης προτιμούν το δρόμο της ενσωμάτωσης ή της κομματικής καμπάνιας και εκλογικής καταγραφής.
Είναι σαφές ότι χρειάζεται για το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα ένας άλλος δρόμος που θα φέρει στο προσκήνιο τις πραγματικές αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και της νεολαίας και θα δώσει δυνατότητα απάντησης στην πολιτική του κεφαλαίου. . Να συντονίσουμε τα βήματά μας γιατί η επίθεση μας αφορά όλους, για να νικήσουμε!
Παλεύουμε για:
- Άμεση έξοδος από το «Μνημόνιο», ανατροπή των μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. .
- Ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού.
- Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν
- Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και ειδικεύσεις. Κανένας οριζόντιος και κάθετος διαχωρισμός
- Λιγότερη δουλειά,- δουλειά για όλους, Μόνιμη και σταθερή με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση –όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
- Aποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους – Δωρεάν σίτιση – στέγαση – μετακίνηση -συγγράμματα
- Κατάργηση όλων των αντί-εκπαιδευτικών νόμων Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, νόμο Πλαίσιο
- Καμία συμμετοχή στον στημένο διάλογο για την παιδεία
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο, διεύρυνση του ασύλου σε σχολεία και εργασιακούς χώρους
- Απαγόρευση απολύσεων-Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις
- Όχι στον «Καλλικράτη» και την αντιδραστική μεταρρύθμιση του «τοπικού κράτους».
Καλούμε σε:
- Πορεία του φοιτητικού συλλόγου την Πέμπτη 14/10 σε συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους από το Παράρτημα (Κορίνθου και Αράτου)
- Μαζική παράσταση στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος για τη μη συμμετοχή του τμήματος στν στημένο διάλογο για την Παιδεία
- Πρόταση του φοιτητικού συλλόγου στο Τμήμα για ανοιχτή Γενική Συνέλευση Τμήματος με αποφασιστικό χαρακτήρα για το πρόγραμμα σπουδών
- Μαζική παράσταση στου συλλόγου στον Λοβέρδο στο νοσοκομείο του Ριο την Πέμπτη 14/10 στις 10.00
- Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 14/10.Ημέρα μαζικής παράστασης στον Λοβέρδο και ημέρα πορείας
- Κατάληψη των λεωφορείων για δωρεάν μετακίνηση στην Ερμού στις 9.00
0 Response to "Απόφαση Γ.Σ. 13/10/2010"
Δημοσίευση σχολίου