Δε θα είμαστε η χαμένη γενιά της κρίσης… Θα γίνουμε η κρίση τους!
Τρίτη, Οκτωβρίου 19, 2010
ΑΡΣΗ/Υ-ΕΑΑΚ
, Posted in
H υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε τις προθέσεις της για την επόμενη μέρα του πανεπιστημίου στην χώρα μας. Δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κανείς πως αν αυτές υλοποιηθούν θα αποτελέσουν ριζικές αλλαγές που θα τροποποιήσουν τα πάντα στο πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου αυτές οι μεταρρυθμίσεις προέρχονται από «ιδανικά» όπως η δια βίου εκπαίδευση, η αξιολόγηση, η αυτοτέλεια και ανεξαρτησία των ΑΕΙ (δηλαδή το χάρισμα των δημοσίων πανεπιστημίων στην αγορά).
Αυτά όλα όμως σηματοδοτούν μια νέα μέρα στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Προσπαθούν να επιβάλουν όλα όσα λέει τα μνημόνιο και προσπαθούσαν να πετύχουν τόσο καιρό και δεν μπορούσαν. Οι εξαγγελίες τους είναι χειρότερες από τα νομοσχέδια του Ε.Στυλιανίδη, χειρότερες ακόμα από το αιματοβαμμένο, αντιδημοκρατικό Νόμο Πλαίσιο της Γιαννάκου. Η μεταρρύθμιση που εξαγγέλει αυτή τη φορά το Υπουργείο Παιδείας δεν αποτελεί απλά μια προσπάθεια ορθολογικοποίησης των εκροών των ΑΕΙ και ΤΕΙ μέσω αλλαγών στα προγράμματα ή τίτλους σπουδών, αλλά μια προσπάθεια πλήρους πρόσδεσης όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και όλων των λειτουργιών της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Με λίγα λόγια προσπαθούν να αλλάξουν εντελώς το πανεπιστήμιο που ξέραμε μέχρι τώρα.
Τι περιλαμβάνει όμως ο νέος νόμος πλαίσιο ;
- Κάρτα φοιτητή που σημαίνει πως η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα είναι με το κομμάτι, ανάλογα με το πόσους φοιτητές θα προσελκύσουν. Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα οι φοιτητές θα γράφονται (πράγμα που θα συνεπάγεται ότι το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης) και μέσω αυτής θα κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με τα πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει. Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
- Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης: Επιχειρούν να ανατρέψουν πλήρως το μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων που έλεγε ότι τις αποφάσεις μέσα στις σχολές θα τις παίρνουν τα συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων. Καταργείται το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και η συνδιοίκηση.Το κράτος αποσύρει μεγάλα κομμάτια των υποχρεώσεων του προς τις μισθοδοσίες και την έρευνα εντός των πανεπιστημίων, ωθώντας έτσι τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και για την αποφυγή οποιονδήποτε αντιδράσεων, το κράτος σπεύδει να θεσπίσει τα συμβούλια διοίκησης (κατά τα αγγλικά πρότυπα), τα οποία θα διορίζονται από την κυβέρνηση και θα ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία των ιδρυμάτων. Τα συμβούλια διοίκησης, λοιπόν, είναι μια προσπάθεια ακόμα πιο ασφυκτικού ελέγχου των πανεπιστημίων. Τέλος, καταργείται ή περιορίζεται σημαντικά η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Μια κίνηση που προφανώς αποσκοπεί στη θωράκιση του πανεπιστημιακού μηχανισμού απέναντι σε κάθε δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στα όργανα διοίκησης. Τελικά , αυτό που επιχειρείται είναι η προσπάθεια συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων από όργανα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τον κρατικό μηχανισμό.
- Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων: Με τον όρο εννοούνε την δραματική μείωση της χρηματοδότησης και την στροφή των ΑΕΙ στην αγορά για την ανεύρεση πόρων.Τα ιδρύματα θα πρέπει να βρουν τα ίδια χρήματα για την επιβίωσή τους. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμια που θα πουλάν την έρευνα, που θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποιές σχολές θα ανοίξουν και ποιές θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τα συμφέροντα του ιδιώτη χορηγού.
- Καλλικράτης στα πανεπιστήμια: Ο οποίος θα έρθει να κλείσει τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ οδηγώντας έτσι τους φοιτητές και τους αποφοίτους τους στην αβεβαιότητα. Προφανώς, αυτή η κίνηση εντάσσεται στα σχέδια ριζικής μείωσης του δημόσιου τομέα στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενισχύοντας έτσι την ατομική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα σε αυτόν τον κλάδο.
- Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών: Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα στην εργασία. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες θα παίρνεις σε όλο το εργάσιμο βίο σου και θα δημιουργείς έτσι έναν προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.
- Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη: Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη. Αυτή η αλλαγή στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών φραγμών, στην εντατικοποίηση με την επίφαση του ανταγωνισμού, ενώ προωθεί ένα μοντέλο πλήρως κατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων.
- Αξιολόγηση: Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με ποινή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια με βάση το κατά πόσο εφαρμόζουν τις τομές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.
Οι σκοποί όλων των παραπάνω είναι να πετύχουν μια σειρά από στόχους:
- Να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως λένε θέλουν να τελειώνουν με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης δηλαδή το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα πτυχία και συνολικά την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει σε τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).
- Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Η εκπαίδευση στο μνημόνιο επαναπροσδιορίζεται: Καταργούνται οι κεντρικές χρηματοδοτήσεις ανά ίδρυμα και τμήμα και εισάγεται η λογική του προϋπολογισμού ανά φοιτητή. Με αυτήν την έννοια καθιερώνεται το «κουπόνι φοιτητή» (το οποίο υπάρχει και στο εξωτερικό), με το οποίο μετρώνται οι παροχές εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δικαιούται ο κάθε φοιτητής. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται(εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα ) και από τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και την οξύτητα της κατάστασης στην κοινωνία να απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση. Γίνεται έτσι φανερό ότι σε περίοδο τρομακτικής πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, το όριο αυτής της αλλαγής είναι μια διαδικασία πληρωμής από πλευράς των φοιτητών ενός κομματιού -σε πρώτη φάση- των εκπαιδευτικών παροχών που θα έπρεπε να προσφέρει το κράτος.
- Να εντείνουν την ιδιωτικοοικονομική-ανταποδοτική λειτουργία του πανεπιστημίου. Στο πανεπιστήμιο την εποχή της κρίσης και του μνημονίου, την εποχή των μάνατζερ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ο επιχειρηματικός χαρακτήρας γίνεται πιο βαθύς παρά ποτέ. Δεν θα υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης. Προφανώς αυτό πρόκειται για έναν ξεκάθαρο -αλλά μη ρητό- εκβιασμό όπου η αδιαφάνεια και η αμιγώς επιχειρηματική λογική επιχειρείται να παρουσιαστεί ως αντικειμενική και αναπόφευκτη κατεύθυνση για τη συνέχειση ύπαρξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Προφανώς υπό τη δαμόκλειο σπάθη της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύεται η πλήρης ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του κράτους και με τις επιδιώξεις της αγοράς
- Να αλλάξουν το χαρακτήρα των σπουδών. Επανεισάγεται η έννοια των προαπαιτούμενων μαθημάτων, της διαγραφής των «αιώνιων» φοιτητών και της συρρίκνωσης ή και ακόμα κατάργησης των εξεταστικών και επιχειρούν να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Προβλέπονται υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών και φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός… Αυτή η εντατικοποίηση στοχεύει στη διαμόρφωση ενός αποφοίτου και μελλοντικού εργαζόμενου με πολύ πιο υπάκουα και ατομικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξεσηκωθεί μέσα από τις συνελεύσεις του και τις διαδικασίες του, να ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο του αγώνα με μέσα πίεσης τις καταλήψεις και μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους. Πρέπει να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση-ΔΝΤ-ΕΕ για την ανατροπή της αντιλαικής επίθεσης .
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα…
Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα…
Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση Η/Υ
Σχήμα της ΕΑΑΚ
0 Response to "Δε θα είμαστε η χαμένη γενιά της κρίσης… Θα γίνουμε η κρίση τους!"
Δημοσίευση σχολίου